ادامه راهنمای پنجم: همه باید بدانند که تعدی کنندگان به حقوق ما، افراطی، سیاه-سفید بین، کوچک و بی شخصیت هستند.
بخش های پیشین با "پیش نویس راهبرد " برچسب خورده اند.
... چنین الگویی (الگوی کت شیک در برابر قبا) در حوزه گرایش های جنسی، تنها آمار ناسزا و تعدی _از جانب مطلق انگاران کج فهم_ را می تواند کمتر کند و در جای دیگر بین خود ما حتماً بالا می برد!
به طور کلی ارزش هایی که یک قالب می سازند و انسان ها را با آن قالب از هم جدا می کنند تا آنها را سیاه یا سفید رنگ بزنند، افراطی اند و چنین ارزش هایی هرگز نباید با این الگو برای عموم استفاده شوند. برعکس، ارزش های مشترک اند که ما را به هم نزدیک می کنند و بر ستیزه جویان و نیز بر مخالفان در کنار عموم جامعه اثر مناسب می گذارند. (این ارزش های مشترک در نوشتار "سیاست یعنی رنگین کمان را دیدن" بیان می شوند.)
اگر افراط گرایان الگوی بالا را زیر پوشش رنگین کمان برای ارزش های افراطی خود استفاده کنند، نتیجه آن خواهد شد که افرادی نافرهیخته و افراطی که کوچکترین عقیده ای به حقوق بشر و عدالت ندارند، برای سرپوش گذاشتن بر اقدامات ضد بشری خود و فرافکنی افکار عمومی، از حقوق اقلیت های جنسی، آزادی و امنیت ما دم خواهند زد. چنین کنش یا حتی واکنش حمایتی آنها، در کنار کارهای افراطی شان به راحتی می تواند به ضرر ما تبلیغ شود. در این صورت مفهوم "صورتی نمایی" و تبلیغ آن به کار می آید؛ اینکه اجازه ندهیم این افراد حقیقی یا حقوقی از اعتبار رنگین کمانی بودن و یا رنگی دیدن، برای سرپوش گذاری بر اهداف خاص خود یا برای بهره برداری سیاسی، اجتماعی و یا اقتصادی مخرب استفاده کنند و با بزک خود، ما را ابزار دست اهداف پشت پرده خویش سازند.
نوشتار "آزادی پشت چه مرزی می ایستد؟" کمک می کند آزادی بزک شده نافرهیختگان را در بده بستانش با امنیت بشوییم و در پی آن مصداق های صورتی نمایی را کمتر سخت بیابیم.
با این بزک شویی ترکیب اعمال و رفتار افراط گرایانی مصداق صورتی نمایی خواهند شد که آزادی و امنیت دیگران را برای خود قربانی کرده اند و در عین حال از ما نیز حمایت می کنند.
آیا چنان افراط گرایانی با شسته شدن بزکشان خواهند گفت: "یا با ما یا با اونا" ؟
بله! ما نیازی به حمایت آنها نداریم، با ما نبودن آنها به نفع ماست چون در نهایت، حق و پویندگان راه عدالت پیروز اند. من،تو، ما و آنها ندارد. زمان می خواهد و به این شکل اقلیت جنسی مانند ماشین زمان برای جلو انداختن درک زشت-خویی افراط گرایان به خودشان و به جامعه عمل کرده اند تا همگان بدانند:
"همان هایی که افکار و کارهای افراطی دیگرشان مشمئز کننده و غیر منطقی است، با گرایش به همجنس نیز ستیز می کنند مگر آنکه قصد صورتی نمایی داشته باشند"
"کمپین رژه صلح" و حرکت های اجتماعی دیگری که بر آمده از ارزش های مشترک اند، پتانسیل این روشنگری را دارند. این ارزش های مشترک در نوشتار "سیاست یعنی رنگین کمان را دیدن" شرح داده می شود؛ همچنین نگاه سیستمی و شرحی که در راهنمای نخست درباره جداسازی هراس و ستیز مطرح شد کمک می کنند تا در راستای این راهنما و در راستای بکارگیری الگوی کت در برابر قبا اثربخش تر هدف گیری کنیم.
از دیگر راهکارهای کاربردی در هدایت مخالفان و مبارزه با ستیزه جویان، "روانشناسی معکوس" است. "روانشناسی معکوس" به بیان ساده یعنی کاری را که می خواهیم فردی یا گروهی انجام بدهد، به شیوه و ترفندی بگوییم انجام نده که انجام بدهد؛ یا برعکس.
برای نمونه در یک مثال الگوبرداری شده فرض کنید در اخطاری به نیروهای خودسر جنگ طلب گفته شود: "اگر فردا در مراسم اعزام به قدس که ما هم حضور پیدا می کنیم پرچم رنگین کمان را به آتش بکشید، عواقب سختی در انتظار شماست"
راهنمای ششم: رنگین کمانی شدن جامعه هزینه دارد.
وقتی برای هر قدمی باید پول خرج شود، چنین کارزاری آشکارا بسیار هزینه بر است. هزینه تبلیغات اثر بخش و کارا، هزینه فعالیت اجتماعی، هنری، فرهنگی و کار سیاسی بالاست، به ویژه زمانی که بنا باشد ماه ها یا سال ها به طور پیوسته و هماهنگ ادامه یابد.
آمار دقیقی از اقلیت های جنسی و جنسیتی ایرانی در دست نیست ولی در برخی جوامع دیگر رقم های پنج تا هفت درصد گزارش شده است. اگر حتی یک درصد از هشتاد میلیون جمعیت ایران در سال نود و یک جزء اقلیت هایی باشند که توانایی مالی هم دارند، به هشتصد هزار نفر می رسیم. اگر هر کدام از آنها _ما که نه!_ سی هزار تومان در سال صرف کارزار کنند، سالانه بیست و چهار میلیارد می تواند هزینه شود. (تازه قرار است بالای صد میلیون نفر هم بشویم. البته اگر جنگ تحمیلی و دفاع مقدس دیگری کش پیدا نکند!)
آیا درصد بالاتری توان مالی و تمایل پرداخت دارند؟ آیا جمع آوری این مبلغ شدنی است؟ امروز شاید نه ولی فردا مجبوریم. زمانی که یک فراخوان ملی در فضایی باز از همه بخواهد کمک کنند، جواب قطعی را می توان داد.
این کمک گیری مالی تنها در مرحله سوم ورود به رسانه ها می تواند در سطح وسیع گسترده شود؛ کمک ها از اقلیت و غیر آنها، از افراد سرشناس یا ناشناس می رسند؛ از رنگین کمانی هایی که دغدغه عدالت اجتماعی دارند.
آن روز تنها با تکیه بر گذشته خود می توانیم درخواست کمک کنیم، تنها با تکیه بر امروز.
کسانی که همراه نشوند یا راه بهتری برای صرف پولشان پیدا کرده اند یا فکر می کنند ما اشتباه می کنیم یا قدرت نداریم یا براستی مخالف ما هستند.
حقیقت این است که "کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من". رنگین کمانی ها برای استقلال خود و امیدهای فردا باید از خویش مایه بگذارند. اگر امروز به اهمیت این حرکت و به اهمیت هزینه کردن برای آن (نه صرفاً مالی) آگاه باشیم و قدم برداریم، آینده برای ماست چون اندیشیده ایم.
در هر کسب و کاری که هستیم به فکر کسب درآمدی باید باشیم که یک گوشه از کار جنبش را بگیرد. برگزاری حتی یک نمایشگاه کوچک، کوچک نیست! مارک های مختلف برای رونق خود و حمایت از عدالت خواهی، روشن اندیشی و صلحی جهانی باید به دفاع از اقلیت ها و استفاده از نمادهای رنگین کمانی رو بیاورند و با این کار ارزش اعتباری بزرگی پیدا کنند. رنگین کمان بر سقف بسته بازار هم باید دیده شود. از این راه پول در گردش بدون اینکه حتی به دست ما برسد برای ما خرج خواهد شد.
ما باید به فکر بیمه اجتماعی نیز باشیم، برای حمایت از کسانی كه به خاطر گرایش جنسی و یا جنسیتی و حتی کهولت، محل زندگی و یا درآمد خود را از دست داده اند. عده ای که حمایت خانواده را برای زندگی مشترک از دست می دهند و بسیاری دیگر، همه و همه پول بر آمده از همت می خواهد.
راه اندازی رادیو و تلویزیون رنگی در دست گردانندگی ما نیازی ضروری و هزینه بر است.
هر یک از ما به قدر خویش از هم اکنون باید هزینه کند.
اگرچه امروز بودجه در حد استطاعت مطرح است ولی بودجه برای انجام کار (بودجه ای در حد هدف) دورنمایی از تغییرات بنیادی سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی را نیز باید در نظر گیرد.
اگر شیوه رأی دادن، اداره امور جمعی (دولت)، حقوق و دستمزد، فرهنگ و عقاید، تقویت کننده منطق دو ارزشی باشند، که امروز بیشتر هستند، تضعیف کننده بروز و حضور اجتماعی اقلیت نیز می شوند چراکه اقلیت، تبلور انسانی منطق چند ارزشی در ساز و کار (قضا و قدر) عالم اند.
ما به عنوان پیشگام می بایست با ربا بجنگیم تا درآمد عمومی پاک و عادلانه افزایش یابد و ارزش استفاده داشته باشد.
برای آشنایی با چنین دگرگونی های ساختاری و لازم برای افزایش درآمد عمومی، با "کمپین رژه صلح" و پست های مالی، پولی و اقتصادی همراه شوید.
هر یک از ما هزینه جامعه رنگین کمانی فردا را امروز و از هم اکنون دارد می پردازد و برای این از تمام وجود مایه گذاشته است و می گذارد تا از راه واقعیت وجودی خود جامعه ای را به حقیقت و دانستگی بیشتر برساند.
این راهبرد نه تنها بدست اقلیت های جنسی و جنسیتی بلکه بدست همه کنشگرانی که تفکر سیستمی دارند و در کنار منافع خود و حتی مقدم بر آن، به دیگران و جامعه فکر می کنند، جلوتر برده می شود؛ بدست انسان هایی که حس آزادگی خواهی، زیبایی پروری، زیبایی دوستی، کمال خواهی، خودارزشی، خودپاسی، دگرخواهی (ایثار) و خویشتن خویش را هنوز با تمام هجمه ها نگاه داشته اند تا در امانت وجود خود خیانت نکنند.
به امید پیروزی،
نباید نشست،
وقتی قلب ها بردنی و حق گرفتنی است.
ادامه راهبرد را با بر چسب "همت" در زندگی دنبال کنیم.
خطوط بالا آسمانی نبود و نیست که تغییر بر دار باشد. برای بهتر شدن، آن انسان هایی می کوشند که باور دارند تنها نیستند.
خواهشمند است دیدگاه های خود را برای بهبود و پیشرفت این راهبرد (استراتژی)، راهنماها (تاکتیک ها) و راهکارها (تکنیک ها) بر چشم رنگین کمانی ها قرار دهید.
بخش های پیشین با "پیش نویس راهبرد " برچسب خورده اند.
... چنین الگویی (الگوی کت شیک در برابر قبا) در حوزه گرایش های جنسی، تنها آمار ناسزا و تعدی _از جانب مطلق انگاران کج فهم_ را می تواند کمتر کند و در جای دیگر بین خود ما حتماً بالا می برد!
به طور کلی ارزش هایی که یک قالب می سازند و انسان ها را با آن قالب از هم جدا می کنند تا آنها را سیاه یا سفید رنگ بزنند، افراطی اند و چنین ارزش هایی هرگز نباید با این الگو برای عموم استفاده شوند. برعکس، ارزش های مشترک اند که ما را به هم نزدیک می کنند و بر ستیزه جویان و نیز بر مخالفان در کنار عموم جامعه اثر مناسب می گذارند. (این ارزش های مشترک در نوشتار "سیاست یعنی رنگین کمان را دیدن" بیان می شوند.)
اگر افراط گرایان الگوی بالا را زیر پوشش رنگین کمان برای ارزش های افراطی خود استفاده کنند، نتیجه آن خواهد شد که افرادی نافرهیخته و افراطی که کوچکترین عقیده ای به حقوق بشر و عدالت ندارند، برای سرپوش گذاشتن بر اقدامات ضد بشری خود و فرافکنی افکار عمومی، از حقوق اقلیت های جنسی، آزادی و امنیت ما دم خواهند زد. چنین کنش یا حتی واکنش حمایتی آنها، در کنار کارهای افراطی شان به راحتی می تواند به ضرر ما تبلیغ شود. در این صورت مفهوم "صورتی نمایی" و تبلیغ آن به کار می آید؛ اینکه اجازه ندهیم این افراد حقیقی یا حقوقی از اعتبار رنگین کمانی بودن و یا رنگی دیدن، برای سرپوش گذاری بر اهداف خاص خود یا برای بهره برداری سیاسی، اجتماعی و یا اقتصادی مخرب استفاده کنند و با بزک خود، ما را ابزار دست اهداف پشت پرده خویش سازند.
نوشتار "آزادی پشت چه مرزی می ایستد؟" کمک می کند آزادی بزک شده نافرهیختگان را در بده بستانش با امنیت بشوییم و در پی آن مصداق های صورتی نمایی را کمتر سخت بیابیم.
با این بزک شویی ترکیب اعمال و رفتار افراط گرایانی مصداق صورتی نمایی خواهند شد که آزادی و امنیت دیگران را برای خود قربانی کرده اند و در عین حال از ما نیز حمایت می کنند.
آیا چنان افراط گرایانی با شسته شدن بزکشان خواهند گفت: "یا با ما یا با اونا" ؟
بله! ما نیازی به حمایت آنها نداریم، با ما نبودن آنها به نفع ماست چون در نهایت، حق و پویندگان راه عدالت پیروز اند. من،تو، ما و آنها ندارد. زمان می خواهد و به این شکل اقلیت جنسی مانند ماشین زمان برای جلو انداختن درک زشت-خویی افراط گرایان به خودشان و به جامعه عمل کرده اند تا همگان بدانند:
"همان هایی که افکار و کارهای افراطی دیگرشان مشمئز کننده و غیر منطقی است، با گرایش به همجنس نیز ستیز می کنند مگر آنکه قصد صورتی نمایی داشته باشند"
"کمپین رژه صلح" و حرکت های اجتماعی دیگری که بر آمده از ارزش های مشترک اند، پتانسیل این روشنگری را دارند. این ارزش های مشترک در نوشتار "سیاست یعنی رنگین کمان را دیدن" شرح داده می شود؛ همچنین نگاه سیستمی و شرحی که در راهنمای نخست درباره جداسازی هراس و ستیز مطرح شد کمک می کنند تا در راستای این راهنما و در راستای بکارگیری الگوی کت در برابر قبا اثربخش تر هدف گیری کنیم.
از دیگر راهکارهای کاربردی در هدایت مخالفان و مبارزه با ستیزه جویان، "روانشناسی معکوس" است. "روانشناسی معکوس" به بیان ساده یعنی کاری را که می خواهیم فردی یا گروهی انجام بدهد، به شیوه و ترفندی بگوییم انجام نده که انجام بدهد؛ یا برعکس.
برای نمونه در یک مثال الگوبرداری شده فرض کنید در اخطاری به نیروهای خودسر جنگ طلب گفته شود: "اگر فردا در مراسم اعزام به قدس که ما هم حضور پیدا می کنیم پرچم رنگین کمان را به آتش بکشید، عواقب سختی در انتظار شماست"
راهنمای ششم: رنگین کمانی شدن جامعه هزینه دارد.
وقتی برای هر قدمی باید پول خرج شود، چنین کارزاری آشکارا بسیار هزینه بر است. هزینه تبلیغات اثر بخش و کارا، هزینه فعالیت اجتماعی، هنری، فرهنگی و کار سیاسی بالاست، به ویژه زمانی که بنا باشد ماه ها یا سال ها به طور پیوسته و هماهنگ ادامه یابد.
آمار دقیقی از اقلیت های جنسی و جنسیتی ایرانی در دست نیست ولی در برخی جوامع دیگر رقم های پنج تا هفت درصد گزارش شده است. اگر حتی یک درصد از هشتاد میلیون جمعیت ایران در سال نود و یک جزء اقلیت هایی باشند که توانایی مالی هم دارند، به هشتصد هزار نفر می رسیم. اگر هر کدام از آنها _ما که نه!_ سی هزار تومان در سال صرف کارزار کنند، سالانه بیست و چهار میلیارد می تواند هزینه شود. (تازه قرار است بالای صد میلیون نفر هم بشویم. البته اگر جنگ تحمیلی و دفاع مقدس دیگری کش پیدا نکند!)
آیا درصد بالاتری توان مالی و تمایل پرداخت دارند؟ آیا جمع آوری این مبلغ شدنی است؟ امروز شاید نه ولی فردا مجبوریم. زمانی که یک فراخوان ملی در فضایی باز از همه بخواهد کمک کنند، جواب قطعی را می توان داد.
این کمک گیری مالی تنها در مرحله سوم ورود به رسانه ها می تواند در سطح وسیع گسترده شود؛ کمک ها از اقلیت و غیر آنها، از افراد سرشناس یا ناشناس می رسند؛ از رنگین کمانی هایی که دغدغه عدالت اجتماعی دارند.
آن روز تنها با تکیه بر گذشته خود می توانیم درخواست کمک کنیم، تنها با تکیه بر امروز.
کسانی که همراه نشوند یا راه بهتری برای صرف پولشان پیدا کرده اند یا فکر می کنند ما اشتباه می کنیم یا قدرت نداریم یا براستی مخالف ما هستند.
حقیقت این است که "کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من". رنگین کمانی ها برای استقلال خود و امیدهای فردا باید از خویش مایه بگذارند. اگر امروز به اهمیت این حرکت و به اهمیت هزینه کردن برای آن (نه صرفاً مالی) آگاه باشیم و قدم برداریم، آینده برای ماست چون اندیشیده ایم.
در هر کسب و کاری که هستیم به فکر کسب درآمدی باید باشیم که یک گوشه از کار جنبش را بگیرد. برگزاری حتی یک نمایشگاه کوچک، کوچک نیست! مارک های مختلف برای رونق خود و حمایت از عدالت خواهی، روشن اندیشی و صلحی جهانی باید به دفاع از اقلیت ها و استفاده از نمادهای رنگین کمانی رو بیاورند و با این کار ارزش اعتباری بزرگی پیدا کنند. رنگین کمان بر سقف بسته بازار هم باید دیده شود. از این راه پول در گردش بدون اینکه حتی به دست ما برسد برای ما خرج خواهد شد.
ما باید به فکر بیمه اجتماعی نیز باشیم، برای حمایت از کسانی كه به خاطر گرایش جنسی و یا جنسیتی و حتی کهولت، محل زندگی و یا درآمد خود را از دست داده اند. عده ای که حمایت خانواده را برای زندگی مشترک از دست می دهند و بسیاری دیگر، همه و همه پول بر آمده از همت می خواهد.
راه اندازی رادیو و تلویزیون رنگی در دست گردانندگی ما نیازی ضروری و هزینه بر است.
هر یک از ما به قدر خویش از هم اکنون باید هزینه کند.
اگرچه امروز بودجه در حد استطاعت مطرح است ولی بودجه برای انجام کار (بودجه ای در حد هدف) دورنمایی از تغییرات بنیادی سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی را نیز باید در نظر گیرد.
اگر شیوه رأی دادن، اداره امور جمعی (دولت)، حقوق و دستمزد، فرهنگ و عقاید، تقویت کننده منطق دو ارزشی باشند، که امروز بیشتر هستند، تضعیف کننده بروز و حضور اجتماعی اقلیت نیز می شوند چراکه اقلیت، تبلور انسانی منطق چند ارزشی در ساز و کار (قضا و قدر) عالم اند.
ما به عنوان پیشگام می بایست با ربا بجنگیم تا درآمد عمومی پاک و عادلانه افزایش یابد و ارزش استفاده داشته باشد.
برای آشنایی با چنین دگرگونی های ساختاری و لازم برای افزایش درآمد عمومی، با "کمپین رژه صلح" و پست های مالی، پولی و اقتصادی همراه شوید.
هر یک از ما هزینه جامعه رنگین کمانی فردا را امروز و از هم اکنون دارد می پردازد و برای این از تمام وجود مایه گذاشته است و می گذارد تا از راه واقعیت وجودی خود جامعه ای را به حقیقت و دانستگی بیشتر برساند.
این راهبرد نه تنها بدست اقلیت های جنسی و جنسیتی بلکه بدست همه کنشگرانی که تفکر سیستمی دارند و در کنار منافع خود و حتی مقدم بر آن، به دیگران و جامعه فکر می کنند، جلوتر برده می شود؛ بدست انسان هایی که حس آزادگی خواهی، زیبایی پروری، زیبایی دوستی، کمال خواهی، خودارزشی، خودپاسی، دگرخواهی (ایثار) و خویشتن خویش را هنوز با تمام هجمه ها نگاه داشته اند تا در امانت وجود خود خیانت نکنند.
به امید پیروزی،
نباید نشست،
وقتی قلب ها بردنی و حق گرفتنی است.
ادامه راهبرد را با بر چسب "همت" در زندگی دنبال کنیم.
خطوط بالا آسمانی نبود و نیست که تغییر بر دار باشد. برای بهتر شدن، آن انسان هایی می کوشند که باور دارند تنها نیستند.
خواهشمند است دیدگاه های خود را برای بهبود و پیشرفت این راهبرد (استراتژی)، راهنماها (تاکتیک ها) و راهکارها (تکنیک ها) بر چشم رنگین کمانی ها قرار دهید.
