بخش های پیشین با "پیش نویس راهبرد " برچسب خورده اند.
ادامه راهنمای دوم: اقلیت های جنسی و جنسیتی قربانی هستند نه مبارزان آزادی
پلیس در جامعه ای که هنوز نمی داند چگونه عادلانه و به درستی از حقوق اقلیت ها و خانواده حفاظت کند، وجود ندارد. این خود ما هستیم که باید دست پلیس را بگیریم تا راه-رفتن بیاموزد و وجود یابد.
بیان مصادیق جرم، قانونگذار را به حرکت وا می دارد.("داستان گی+سرباز" را جستجو کنید.)
بیان مواردی که با حمایت پلیس از اقلیت های جنسی و جنسیتی به امنیت اجتماعی می انجامد تلاشی است که قانون را با در نظر گرفتن ما شکل خواهد داد.
موارد یا مشکلات شخصی که بیان آن لزوم حمایت پلیس از اقلیت ها را بیشتر آشکار می کند بیان حقایقی مجرمانه می تواند باشد که پشت پرده بی قانونی یا بدقانونی پنهان مانده است، این زنگی است که برای جامعه باید به صدا در آید. این تلاشی برای رسیدن به امنیت بر آمده از عدالت اجتماعی است، امنیتی که اکنون یا دیده نمی شود یا به چشم نمی آید.
تعدی کنندگان به اقلیت ها حتی نگران تماس قربانی مظلوم با ۱۱۰ نیستند، چه برسد به دستگیری و چه رسد به مجازات و قوانین بازدارنده. شاید از یک پیرایشگاه یا آرایشگاه شروع شود، به همین سادگی! خود اقلیت ها در میان خود از چه کسی کمک بخواهند؟
